I tots tscherchevan a Uorsin la saira.
Uorsin ha gnü be üna s-chellina dad üna chavra, i lura, lura nu d’eira’l cuntaint cun quella.
Am nächten Tag ist Uorsin nach Hause zurückgekehrt
Dann ist er zu seiner Mutter gegangen, die den ganzen Tag und die ganze Nacht auf ihn gewartet hat.
Am Abend suchten alle nach dem Schellen-Ursli.
I clomevan: „Uorsin, ingio esch?“
Dann ist zum Fenster reingegangen.
Sie riefen: „Uorsin, wo bist du?“
I lura è’l i sün alp i ha büttà davent sia s-chellina.
Dann ist er auf die Alp gegangenund hat sein Glöcklein weggeworfen.
lur’e’l i pro sia mamma chi spetteiva tottadi i totta not sün Uorsin
Lura e’l i aint da faneistra.
Al di davo es Uorsin tuornà
Schellen-Ursli hatte nur ein kleines Ziegenglöckchen, doch damit war er gar nicht zufrieden.