Schellen-Ursli hatte nur ein kleines Ziegenglöckchen, doch damit war er gar nicht zufrieden.
Am Abend suchten alle nach dem Schellen-Ursli.
Al di davo es Uorsin tuornà
Am nächten Tag ist Uorsin nach Hause zurückgekehrt
Dann ist er auf die Alp gegangenund hat sein Glöcklein weggeworfen.
I lura è’l i sün alp i ha büttà davent sia s-chellina.
I clomevan: „Uorsin, ingio esch?“
Lura e’l i aint da faneistra.
I tots tscherchevan a Uorsin la saira.
Dann ist zum Fenster reingegangen.
Uorsin ha gnü be üna s-chellina dad üna chavra, i lura, lura nu d’eira’l cuntaint cun quella.
lur’e’l i pro sia mamma chi spetteiva tottadi i totta not sün Uorsin
Sie riefen: „Uorsin, wo bist du?“
Dann ist er zu seiner Mutter gegangen, die den ganzen Tag und die ganze Nacht auf ihn gewartet hat.