Igl era ina giada ina mattetta uschè charina che mintgin che la veseva stueva survegnir gugent ella. Sia tatta aveva talmain gugent sia biadia, ch’ella saveva strusch tge regalar ad ella. Ina giada ha ella dà a sia biadia ina bella chapitschna cotschna da valì. Quella gieva ad ella uschè bain ch’ella la metteva si di per di. E cunquai ch’ella n’era mai da vesair auter che cun sia chapitscha da valì cotschen, han ins cumenzà a dir ad ella simplamain «Chapitscha cotschna».