La Chapitscha cotschna
Igl era ina giada ina mattetta uschè charina che mintgin che la veseva stueva survegnir gugent ella. Sia tatta aveva talmain gugent sia biadia, ch’ella saveva strusch tge regalar ad ella. Ina giada ha ella dà a sia biadia ina bella chapitschna cotschna da valì. Quella gieva ad ella uschè bain ch’ella la metteva si di per di. E cunquai ch’ella n’era mai da vesair auter che cun sia chapitscha da valì cotschen, han ins cumenzà a dir ad ella simplamain «Chapitscha cotschna».
Ina damaun ha la mamma ditg ad ella: «Vè, Chapitscha cotschna, qua has ti in toc petta ed ina buttiglia vin. Porta quai a la tatta, ella è flaivla e malsauna e quai vegn a far bain ad ella. Ta metta sin via anc avant ch’i saja chalira e na banduna betg la via, uschiglio pudessas ti cupitgar e rumper la buttiglia, e la povra tatta n’avess nagut da quest bun vin.»